ψυχαδελφοσύνη

η, Ν

(λαογρ.) (στη Μάνη) μορφή υιοθεσίας τού φονιά από τους συγγενείς τού σκοτωμένου, που περιείχε στοιχεία παρόμοια με εκείνα τής αδελφοποιίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + αδελφοσύνη].